Κόλπος του Μεξικού «Νεκρή Ζώνη» Μικρότερη από την Συνήθης

(Φωτογραφία: NOAA)

Στα 2.720 τετραγωνικά μίλια, μια περιοχή σχετικά με το μέγεθος του Delaware, η νεκρή ζώνη αυτού του έτους στον Κόλπο του Μεξικού είναι μικρότερη από το μέσο όρο. Ο χάρτης δείχνει την κατανομή του διαλυμένου οξυγόνου από το πυθμένα του νερού που λήφθηκε κατά τη διάρκεια ερευνητικής κρουαζιέρας από τις 24 έως τις 28 Ιουλίου (Ν. Rabalais, LSU / LUMCON & R. Turner, LSU)

Previous Next

Οι επιστήμονες κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι η φετινή «νεκρή ζώνη» του Κόλπου του Μεξικού - μια περιοχή χαμηλού οξυγόνου που μπορεί να σκοτώσει τα ψάρια και τη θαλάσσια ζωή - είναι περίπου 2.720 τετραγωνικά χιλιόμετρα, μια περιοχή σχετικά με το μέγεθος του Delaware. Το μικρότερο από το αναμενόμενο μέγεθος νεκρού σημείου αυτού του καλοκαιριού το καλοκαίρι είναι η τέταρτη μικρότερη περιοχή που χαρτογραφήθηκε από το 1985 και είναι μικρότερη από τις προβλέψεις της NOAA για τον Ιούνιο .

Η προσπάθεια προσδιορισμού του μεγέθους της νεκράς ζώνης οδηγήθηκε από τους υποστηριζόμενους από την NOAA επιστήμονες στο Λουιζιάνα κρατικό πανεπιστήμιο και το Πανεπιστήμιο της Louisiana Consortium κατά τη διάρκεια ερευνητικής κρουαζιέρας από τις 24 έως τις 28 Ιουλίου στο πλοίο R / V Pelican.

"Οι συνεχείς άνεμοι από τη δύση και βορειοδυτικά τις λίγες εβδομάδες που προηγήθηκαν της κρουαζιέρας πιθανόν έσπρωξαν τη μάζα νερού με χαμηλή περιεκτικότητα σε οξυγόνο προς τα ανατολικά και συσσωρεύτηκαν προς το κεντρικό ράφι και προς το Grand Isle. Πρόσθετοι άνεμοι και κύματα κατά την έναρξη της κρουαζιέρας στην περιοχή μέχρι τα δυτικά του δέλτα του ποταμού Μισισιπή στην περιοχή από το Barataria Pass, πιθανόν να αναμιγνύουν οξυγόνο σε αυτά τα ρηχά νερά και να μειώνουν την υποξία ", δήλωσε η Nancy Rabalais, Ph.D. , καθηγητής στο LSU και στο LUMCON, ο οποίος ηγήθηκε της αποστολής έρευνας. "Αυτό είχε ως αποτέλεσμα μια απροσδόκητα μικρή νεκρή ζώνη, παρόλο που παρόμοιες συνθήκες και μικρότερες περιοχές υποξίας κάτω από το νερό τεκμηριώθηκαν το 1998 και το 2009."

Η ετήσια πρόβλεψη για την υποξία χρησιμοποιεί δεδομένα απορροής θρεπτικών στοιχείων από την Αμερικανική Γεωλογική Έρευνα σε μια σειρά δοκιμασμένων μοντέλων που αναπτύχθηκαν από την NOAA και τους συνεργάτες της κατά την τελευταία δεκαετία. Τα μοντέλα συνέβαλαν στην επικύρωση του σημαντικού ρόλου που διαδραματίζει η απορροή θρεπτικών ποταμών του ποταμού Μισισιπή στον προσδιορισμό της εμφάνισης και του μεγέθους της νεκράς ζώνης κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού και βοηθά στην επίτευξη στόχων μείωσης των θρεπτικών ουσιών.

Τα θρεπτικά συστατικά καθορίζουν το πιθανό μέγεθος της ζώνης ενώ τα καιρικά φαινόμενα και τα ρεύματα υπαγορεύουν το πραγματικό μέγεθος και την τοποθεσία. Η υποξική ζώνη αλλάζει μέσα στο καλοκαίρι και αν μειωθεί κατά τη διάρκεια των γεγονότων καταιγίδας και των ισχυρών ανέμων, όπως φαίνεται φέτος, η ζώνη συνήθως επιστρέφει στο πλήρες δυναμικό μέσα σε λίγες εβδομάδες. Η συνεχής παρακολούθηση είναι σημαντική στην κατανόηση του πώς οι συνθήκες των ωκεανών επηρεάζουν το μέγεθος της ζώνης.

"Τα δεδομένα που συλλέγονται από αυτό το ετήσιο μακροπρόθεσμο ερευνητικό πρόγραμμα είναι κρίσιμα για την κατανόησή μας για ένα ευρύ φάσμα θεμάτων στον Κόλπο, συμπεριλαμβανομένης της υποξίας και πέρα", δήλωσε ο Steven Thur, Ph.D., διευθυντής των Εθνικών Κέντρων της NOAA για την Παράκτια Ωκεανία. "Όχι μόνο μετρά το μέγεθος της νεκράς ζώνης του Κόλπου του Μεξικού ζωτικής σημασίας για την ενημέρωση της καλύτερης στρατηγικής για τη μείωση του μεγέθους της, αλλά και για τη μείωση των επιπτώσεών της στη βιωσιμότητα και την παραγωγικότητα των παράκτιων πόρων και της οικονομίας μας".

Αυτές οι θρεπτικές ουσίες διεγείρουν μαζική ανάπτυξη φυκών που τελικά πεθαίνει, καταβυθίζεται και αποσυντίθεται και στη διαδικασία καταναλώνει το οξυγόνο που χρειάζεται για να στηρίξει τη ζωή στον Κόλπο. Αυτή η απώλεια οξυγόνου στα νερά του βυθού θα καταστήσει το βιότοπο άχρηστο και θα αναγκάσει τα είδη να μετακινηθούν σε άλλες περιοχές για να επιβιώσουν. Οι μη θανατηφόρες επιπτώσεις έχουν επίσης διαπιστωθεί ότι μειώνουν τις αναπαραγωγικές ικανότητες ορισμένων ειδών ψαριών και την αργή ανάπτυξη γαρίδας, με αποτέλεσμα τη μείωση του μέσου μεγέθους των αλιευόμενων γαρίδων.

Ο πενταετής μέσος όρος των κρουαζιέρων παρακολούθησης παραμένει μεγαλύτερος από το μέγεθος των 1.900 τετραγωνικών μιλίων που ορίστηκε από την ομάδα διακυβέρνησης του ποταμού Μισισιπή, το 2001. Η μεγαλύτερη νεκρή ζώνη που μετρήθηκε στον κόλπο, 8.776 τετραγωνικά μίλια, έλαβε χώρα το 2017. ο μέσος όρος βοηθά να λαμβάνεται υπόψη μόνο μία μέτρηση που μπορεί να μην καταγράψει το μέγιστο μέγεθος, καθώς η κρουαζιέρα είναι μόνο ένα στιγμιότυπο της δυναμικής υποξικής ζώνης.

Αυτή είναι η μοναδική μέτρηση που χρησιμοποιήθηκε από την Taskforce του Κόλπου του Μεξικού και του ποταμού Μισισιπή για να προσδιορίσει εάν οι προσπάθειες για τη μείωση των θρεπτικών ουσιών στον ποταμό Μισισιπή, κυρίως από αναπτυγμένες εκτάσεις και γεωργικές απορροές, εξακολουθούν να επηρεάζουν τους παράκτιους πόρους και τα ενδιαιτήματα του έθνους στον Κόλπο.

Νέες πρωτοβουλίες, όπως η Πρόβλεψη Κινδύνου Runoff, φτάνουν σε νέα κράτη και έχουν σχεδιαστεί για να βοηθήσουν τους αγρότες να εφαρμόζουν λιπάσματα σε βέλτιστους χρόνους για να εξασφαλίσουν ότι παραμένουν σε πεδία και η απορροή θρεπτικών ουσιών στον Κόλπο είναι περιορισμένη.

Η NOAA συνεχίζει να χρηματοδοτεί τις προσπάθειες παρακολούθησης και έρευνας για την κατανόηση της νεκράς ζώνης καθώς και τη μελέτη των επιπτώσεων της υποξίας στα ψάρια και την αλιεία στον Κόλπο του Μεξικού μέσω του προγράμματος αξιολόγησης οικοσυστημάτων και υποξίας του Βόρειου Κόλπου του Μεξικού, γνωστό ως NGOMEX.