Ντάμπινγκ άνθρακα

© Paulo Violis / Adobe Stock

Η Αυστραλία έχει τη φήμη ότι ονομάζει ζώα με βάση το χρώμα τους: το κόκκινο φίδι με την κοιλιά, το κόκκινο λαιμό Wallaby. Πιο σχετικά με τη συζήτηση της δέσμευσης και αποθήκευσης άνθρακα στην ανοικτή θάλασσα (CCS), υπάρχει η πράσινη θαλάσσια χελώνα, η πυγμαία μπλε φάλαινα και το σκοτεινό θαλάσσιο φίδι.

Είναι αυτά τα τρία είδη που οι περιβαλλοντικές ομάδες λένε ότι είναι μεταξύ εκείνων που απειλούνται στον ύφαλο Scott στη Δυτική Αυστραλία, εάν προχωρήσει το έργο Browse CCS του Woodside.

Οι περιβαλλοντικές ομάδες το αποκαλούν «απόρριψη άνθρακα» αντί για CCS σε αυτό που θα μπορούσε να ερμηνευθεί ως blackwashing, σε αντίθεση με το greenwashing για το οποίο κατηγορούν τη Woodside.

Τα νέα συζητούνται αυτή την εβδομάδα στο Marine Technology News : Η έκκληση της αυστραλιανής κυβέρνησης για δύο εβδομάδες δημόσιας διαβούλευσης σχετικά με τα σχέδια του Woodside ξεκίνησε στις 2 Ιανουαρίου και αυτή η χρονική στιγμή συνάντησε την αντίθεση από την Greenpeace και το κόμμα των Πρασίνων της Αυστραλίας. Οι Πράσινοι δήλωσαν ότι τα σχέδια κυκλοφόρησαν ενώ πολλοί Αυστραλοί ήταν εκτός δουλειάς για καλοκαιρινές διακοπές.

Η εν ενεργεία ηγέτης των Πρασίνων, Γερουσιαστής Σάρα Χάνσον Γιανγκ, δήλωσε: «Η κραυγαλέα προσπάθεια του Γούντσαϊντ να ξεπλύνει τα ρυπογόνα έργα τους δεν θα σταματήσει τις εξαφανίσεις και δεν θα προστατεύσει τους ωκεανούς και το κλίμα μας».

Οι κίνδυνοι περιλαμβάνουν την τοξικότητα του CO2, τους σεισμούς, τις διαρροές και τις επιπτώσεις των συνεχιζόμενων σεισμικών ερευνών.

Ο Geoff Bice, επικεφαλής της καμπάνιας WA στην Greenpeace Australia Pacific, αποκάλεσε το CCS ένα ακριβό αντιπερισπασμό που χρησιμοποιούν οι εταιρείες ορυκτών καυσίμων για να καθαρίσουν τις εκπομπές τους. «Οι κοινότητες σε όλη την Αυστραλία και τον Ειρηνικό βιώνουν τις επιδεινούμενες επιπτώσεις της κλιματικής κρίσης. Πρέπει να επενδύσουμε στις αποδεδειγμένες κλιματικές λύσεις που έχουμε αυτή τη στιγμή – δηλαδή ανανεώσιμες πηγές αιολικής και ηλιακής ενέργειας που υποστηρίζονται από αποθήκευση».

Το 2024 ήταν η πιο καυτή χρονιά που έχει καταγραφεί , και παρόμοιες κλιματικές ανησυχίες εκφράζονται σε όλο τον κόσμο. Αυτή την εβδομάδα, η Alice Harrison , Επικεφαλής της Εκστρατείας για τα Ορυκτά Καύσιμα στην Global Witness, έστειλε την ανάρτησή της στο LinkedIn σχετικά με το έργο DearTomorrow στους Διευθύνοντες Συμβούλους των Exxon, Shell, BP, TotalEnergies και Chevron. «Μόλις συνέταξα ένα γράμμα στις κόρες μου. Τώρα είναι τρία και πέντε – θέλω να ανοίξουν αυτό το γράμμα το 2050, όταν θα είναι 28 και 30…

«Τα ορυκτά καύσιμα μαγειρεύουν τον πλανήτη και υπερφορτίζουν τα ακραία καιρικά φαινόμενα και τα είδη ξηρασίας που κάνουν τις πυρκαγιές στο Λος Άντζελες και σε αμέτρητα άλλα μέρη πιο συχνές και πιο έντονες. Προσπαθώ πολύ σκληρά να καταλάβω πώς μπορείτε να τα γνωρίζετε όλα αυτά (η βιομηχανία ορυκτών καυσίμων το γνωρίζει αυτό εδώ και δεκαετίες) και εξακολουθεί να εμφανίζεται στη δουλειά κάθε μέρα.

«Ίσως αν καθόσουν και έγραφες ένα γράμμα στα παιδιά σου να νιώθεις διαφορετικά;»

Πίσω στην Αυστραλία, ο Guardian αναφέρει ότι ένας εκπρόσωπος του Woodside είπε ότι το έργο Browse gas ευθυγραμμίζεται με «βασικές δηλώσεις πολιτικής τόσο των κυβερνήσεων της Δυτικής Αυστραλίας όσο και της Αυστραλίας που αναγνωρίζουν τον κεντρικό ρόλο του φυσικού αερίου στην Αυστραλία έως το 2050 και μετά».

Η Αυστραλία δεν είναι μόνη σε αυτό. Τον Δεκέμβριο, η Νορβηγία χορήγησε δύο άδειες αποθήκευσης CO2 στη Βόρεια Θάλασσα και στις αρχές του τρέχοντος έτους, η Δανική Υπηρεσία Ενέργειας ξεκίνησε τον τέταρτο γύρο αδειοδότησης για εξερεύνηση και αποθήκευση CO2 σε τρεις περιοχές κοντά στη δανική ακτή. Μεταξύ άλλων έργων παγκοσμίως, ένας αγωγός CO2 μήκους 1.000 χιλιομέτρων σχεδιάζεται να μεταφέρει το CO2 στην ξηρά από το Βέλγιο και τη Γαλλία σε πηγάδια αποθήκευσης στη νορβηγική υφαλοκρηπίδα.

Έργα αναμένονται και στις ΗΠΑ. Γράφοντας στο τεύχος Νοεμβρίου/Δεκεμβρίου του Offshore Engineer , ο Ruaraidh Montgomery, Παγκόσμιος Επικεφαλής Έρευνας της Welligence Energy Analytics, δήλωσε: «Κατά τη δεύτερη θητεία του Προέδρου Τραμπ, οι Ηνωμένες Πολιτείες αναμένεται να δώσουν προτεραιότητα στο πετρέλαιο και το φυσικό αέριο, εστιάζοντας στη μείωση των κανονισμών. Αλλά αναμένουμε ότι τα υπάρχοντα κίνητρα, όπως αυτά από τον Νόμο για τη μείωση του πληθωρισμού, θα παραμείνουν και οι διαδικασίες αδειοδότησης για τα τρέχοντα έργα CCS ενδέχεται να επιταχυνθούν».

Το 1996, το Sleipner της Νορβηγίας έγινε το πρώτο εμπορικό έργο αποθήκευσης CO2 στον κόσμο. Η Αυστραλία έχει επί του παρόντος δύο επιχειρησιακά έργα CCS: το Gorgon under Barrow Island στη Δυτική Αυστραλία και το Moomba στη Νότια Αυστραλία.

Η Greenpeace λέει ότι η CCS δεν έχει αποδειχθεί ότι λειτουργεί στην κλίμακα που απαιτείται για την αντιμετώπιση της κλιματικής κρίσης πουθενά στον κόσμο.

Ωστόσο, όπως επισημαίνει η Geoscience Australia , η επιστημονική συναίνεση είναι ότι θα είναι σχεδόν αδύνατο να επιτευχθούν οι καθαρές μηδενικές εκπομπές έως το 2050 χωρίς σημαντική παγκόσμια κλίμακα αύξησης του CCS. Και η CCS είναι μία από τις λίγες διαθέσιμες λύσεις για τη μείωση των εκπομπών από βαριές βιομηχανίες όπως αλουμίνιο, χάλυβας, τσιμέντο, λιπάσματα και χημική παραγωγή, καθώς και για παραγωγή μπλε (ορυκτών καυσίμων συν CCS) υδρογόνου. Η CCS στηρίζει επίσης την άμεση σύλληψη και αποθήκευση αέρα, η οποία αναμένεται να διαδραματίσει ολοένα και πιο σημαντικό ρόλο στην κάλυψη του παγκόσμιου προϋπολογισμού άνθρακα.

Είτε πρόκειται για greenwashing είτε blackwashing, ο ρόλος του CCS στην επίτευξη των κλιματικών στόχων θα συνεχιστεί επομένως - ανεξάρτητα από το εάν τίθενται σε κίνδυνο τα ενδιαιτήματα των πράσινων θαλάσσιων χελωνών ή όχι.